ZWARE AANRADERS

28-09-2004 @ 17:02

door Sicco RoukemaGreenday "American Idiot"(Warner music)Vier jaar na het geweldige Warning (2000) komt Greenday eindelijk met een opvolger. Tussendoor verscheen nog wel de verzamelaar International Superhits, maar nieuw werk liet op zich wachten. Waarom het uiteindelijk 4 jaar heeft geduurd eer ze met een opvolger kwamen, valt te lezen in het interview. Laat ik me nu beperken tot de muziek. Op American Idiot gaat de band muzikaal weer verder dan ooit tevoren. Ook al zegt de band haar punkgevoel volledig terug te hebben, zullen de fans verrast worden door het diverse geluid op American Idiot. Opener, titeltrack en eerste single hakt er gelijk in. American Idiot is een wake-up call voor de gemiddelde Amerikaan, verwoord in strijdbare taal en verpakt in het onmiskenbare Greenday geluid. Een ijzersterke comeback single dus. Daarna start de band haar eerste punkrock opera. Jesus Of Suburbia bestaat uit 5 gedeeltes, waarvan I Dont Care er bovenuit schiet. Het begin van dit gedeelte doet denken aan het Jesus Christ Superstar, maar dan in uitvoering van het Amerikaanse Thermadore en het tweede gedeelte is Sex Pistols achtig. Ook de andere gedeeltes klinken afwisselend. Akoestisch gitaar, piano en rampunk lossen elkaar af in deze zeer intelligent in elkaar gezette mini punkrock opera. Holiday is een pure Greenday song en Boulevard Of Broken Dreams en Are We Waiting zijn schitterende popliedjes. St Jimmy is een geweldige razendsnelle punksong. Maar verkijk je niet. Ook dit nummer krijgt een opvallend mooie twist aan het eind. En dat is feitelijk waar deze plaat om draait. Niets is wat het op het eerste gehoor lijkt. Ongelofelijk dat een band na zoveel jaar en zo veel succes haarzelf kan overtreffen. Give Me Novocaine is een schoolvoorbeeld hoe een rocksong moet klinken. Extraordinairy Girl is jaren 60 pop en Wake Me Up When September Ends is een schitterende ballad. Homecoming is de volgende mini opera en het album eindigt met Whatsername. Greenday heeft haarzelf tekstueel en muzikaal overtroffen. American Idiot is alles wat we tot op heden van de band kenden. Het gaat van 39 Smooth naar Warning. Greenday is allang geen punkband meer. Het is een rockband met punkinvloeden en met dit album bewijzen ze tot de grootste te horen.Helmet "Size Matters"(Interscope/Universal music)We hebben 6 jaar niets mogen vernemen van Helmet, maar ineens zijn ze daar weer. De riffmaster Page Hamilton is back en hoe!! Size Matters is een geweldige plaat geworden. Page heeft het gedurfd om niet oude glorie uit de kast te trekken, maar om al zijn ervaring van de afgelopen jaren te bundelen en met een goed album op de proppen te komen. Het eerste wat opvalt zijn de mooie zanglijnen en de vele zangharmonien die Size Matters rijk is. Tweede wat opvalt zijn de vaak mooie solos!!. Helmet is niet meer te vergelijken met de oude Helmet. Page heft het gepresteerd om een mooie metalplaat af te leveren. Geen agressie, maar schoonheid verpakt in knallende riffs. Dat is een zeldzaamheid binnen het genre en Size Matters is dan ook een zeldzaam goeie plaat!!Cradle Of Filth "Nymphetamine"(Roadrunner/CNR music)Satyriasis begint ouderwets onheilspellend en dan barst Gilded Cunt los. Met de eerste tonen is het al meteen duidelijk. COF is natuurlijk absoluut geen blackmetal formatie meer, maar een vlaggenschip voor moderne heavy metal. Hun vampieren imago daargelaten, is COF de belichaming van technisch vernuft en moderne techniek. De productie, om mee te beginnen, klinkt magistraal. De songs zitten complex in elkaar en kennen invloeden uit powermetal, trash en deathmetal, pure heavy metal, klassiek, gotische rock etc. Pianos, koren, strijkers, alles wordt weer van stal gehaald voor een zo compleet mogelijk geheel. Toch weet COF de bombast ditmaal binnen de perken te houden. Er is meer aandacht besteed aan de liedjes opzich. Liv Kristine (Theatre Of Tragedy) verzocht de gastvocalen en doet dat schitterend. Je moet Nymphetamine weer vele malen luisteren om alles te ontdekken. Dani Filth en kornuiten zijn er wel weer in geslaagd het zoveelste uitstekende album af te leverenCaliban "The Opposite From Within"(Roadrunner/CNR Music)Dit is nu eens een verrassende band. Zet bijvoorbeeld eens CertaintyCorpses Bleed Cold eens op. Dit nummer begint zeer poppy met mooie zanglijnen en open akkoorden. Het zou van een mainstreem nu metal band afkomstig kunnen zijn. Maar na ongeveer 1 minuut slaat deze track om in spijkerharde en zeer technische trashmetal met brute schreeuwvocalen. Zie hier de contrasten van het Duitse Caliban die soms op dit album voorkomen. Wat overheerst is knetterharde metalcore gemixt met trash en deathmetal invloeden. Soms verassend melodieus, dan weer beukend hard. The Opposite From Within is het debuut album van deze 5 jonge gasten. Toch zijn het geen beginnelingen. Ze hebben er al tours op zitten door Japan en Amerika. Jammer blijft het dat Andy Drner een mooie zangstem heeft, maar er voor 99% voor kiest om vanuit zijn tenen te bleren. Alleen op eerder vernoemd nummer laat hij het horen en op Salvation. Dit zijn ook gelijk de sterkste nummers van het album. Andere toppers zijn het afwisselende Diary Of An Addict.

Gerelateerde nieuwsberichten

Deel dit artikel op: