ZWARE AANRADERS WEEK 12

23-03-2005 @ 09:01

door Sicco RoukemaJudas Priest "Angel Of Retribution"(Sony bmg)Toen ik in Los Angeles was afgelopen week hing de hele stad vol met posters van dit album. Hoe geweldig is dat en hoe ondenkbaar in Nederland. De oude bokken van Priest, of zoals ze in LA schreven, de masters of Gaymetal hebben het geflikt. bergaymaster Rob Halford is terug op het honk en klinkt als herboren. Trouwens de hele band klinkt zo fris als een hoentje en daarmee leveren ze hun beste album af sinds Screaming For Vengeance. De mega heavy opener Judas Rising zet de toon. Metal zoals Priest die alleen kan maken. Maar verwacht geen herhalingsoefening. De meeste tracks behoren tot het beste wat Priest ooit heeft afgeleverd. Angel is een wat mindere track, maar de afsluiter Lochness is zo verrassend dat dat snel vergeten is. Top metal!! Hammerfall "Unbent, Unbowed, Unbroken"(Nuclear Blast / Suburban)Meeeeetaaaaaaalllllllll...Dat is Hammerfall. Dit is pure heavy metal. Ik krijg hier wel een grijns van op mijn gezicht. Het ligt er allemaal zo dik bovenop. Vette meezing refreinen, bombast en zwijmelende ballads. Hammerfall gooit voorspelbaarheid en vakkundigheid op n hoop en komt op de proppen met een album dat alle Hammerfall fans zal bekoren. Dit album heeft zoals gezegd alles wat een heavy metal album moet hebben. Denk aan bands als Accept in hun hoogtijdagen Trivium "Ascendancy"(Roadrunner / cnr entertainment)De zeer jonge Amerikaanse formatie Trivium is het nieuwe paradepaardje van Roadrunner. En na beluistering van dit album kan ik me daar wel wat bij voorstellen. Allereerst klinkt Trivium niet als een stelletje jonge gasten. Hier hoor je een band met jaren ervaring (zo lijkt het dus) en zeer veel ambitie. Die enorme ambitie breekt ze misschien af en toe een heel klein beetje op, omdat ze in ideeen verzuipen. Maar liever dat dan gemakzucht. Muzikaal mixt dit gezelschap old school trash en speedmetal met nu en alternative metal en varen daarmee in hetzelfde water als Killswitch Enchange en Chimaira. De stijl van Trivium is echter een heel stuk agressiever. Veel geschreeuw, maar ook goeie zanglijnen en veel dubbelbass werk. Zeer goed schijfje.Thunder "The Magnificent Seventh"(Frontiers / Rough Trade)Het Britse Thunder komt met zijn zevende album met een terechte titel naar buiten. The Magnificent Seven, daar komt geen zelf overschatting bij kijken. Wat een prachtige plaat is dit. Op het moment van schrijven staat de ongelofelijk mooie ballad Im dreaming Again op. Deze soulvolle track wordt natuurlijk de lucht in gezongen door Danny Bowes. Maar dit is al de vierde track op het album en de drie geweldige rockers daarvoor hebben je dan al uit je sokken geblazen. Thunder is de natuurlijk de enige echte opvolger van de Free en dat zullen we op deze cd ook horen ook (The Pride is daar een prachtig voorbeeld van). Ouderwets lekker en met het verloren gaan van The Black Crowes zon beetje de enige rockband met soul.Joe Lynn Turner "The Usual Suspects"(Frontiers / Rough Trade)Hahaha, lijkt wel of ik in een tijdmachine terug ben gegaan naar de jaren 80. Ik kan er niets aan doen, maar opener Power Of Love geeft mij het gevoel van soundtracks uit die tijd. Zon perfecte Amerikaanse hardrock song. Devils Door vormt daar geen uitzondering op. Muzikaal brengt dit album niets nieuws onder de zon, maar dat verwacht je ook niet van een man als Joe Lynn Turner. Nee, daarvan verwacht je dat hij zijn gloriedagen weet te evenaren en dat doet hij zondermeer op deze plaat. Het is op en top genieten van hoe vakkundig de liedjes in elkaar zitten. Rock met kloten en een vette dosis blues. Voor liefhebbers van Purple, rainbow en classic rock kan ik n advies geven: Blind kopen!!Belphegor "Goatreich-Fleshcult"(Napalm records / Rough Trade)Sublime death / black metal art. Zo noemen Helmuth, Sigurd, Barth en Nefastus hun muziek. Extreem is het in ieder geval wel, maar de term subliem zit wat in. Ondanks de snelheidsrecords die worden verbroken, zit er verdomd veel lijn en melodie in de songs. Alles raast al een gek door, maar de band vergeet niet de nodige solos, Omen achtige vocalen, tempowisselingen en andere verrassingen in te voegen. Daarom levert dit een metal album op dat ondanks haar extremiteit, toch door verschillende metalheads geluisterd kan worden en niet alleen death of black metal fanaten. Dat heeft ook te maken dat Sigurd experimenteert met zijn gitaargeluid. Soms klinkt hij rock, dan weer echt deathmetal, maar hier en daar neigt hij soms ook naar een alternative geluid. Derhalve een veelzijdige band die met twee benen in de extreme metal staat, maar er toch in weet te varieeren.

Gerelateerde nieuwsberichten

Deel dit artikel op: