ZWARE AANRADERS WEEK 15

11-04-2006 @ 18:42

door Sicco Roukema

The Quill "In Triumph" (SPV)
Als ik kort mag zijn stel ik hierbij dat The Quill het beste classic rock album van de laatste jaren heeft afgeleverd. Noem deze band alsjeblieft geen stoner, want dat zijn ze niet. Magnus Ekwall is een zanger in dezelfde klasse als een Ronnie James Dio of een Ian Gillan en The Quill had zeker ook niet misstaan in de jaren 70 en 80. Maar dat doen ze ook zeker niet anno 2006. De band kan af en toe ook loodzwaar uit de hoek komen en klinkt dan richting Badmotorfinger van Soundgarden. De 12 nummers bieden voldoende afwisseling onderling en worden gedragen door de volle en af en toe met drama doorspekte gitaarpartijen van Christian Carlsson en de al eerder genoemde superieure vocalen van Magnus Ekwall. Voor mij persoonlijk is In Triumph 51 minuten en 44 seconden absoluut genieten van een echte rockband. Gelukkig zijn ze er nog

Hundred Reasons "Kill Your Own" (V2)
Je kunt het Britse Hundred Reasons geen klein bandje meer noemen. Ze hebben toch al zo'n 200.000 stuks verkocht van hun voorgaande albums en wat Kerrang Awards in de wacht gesleept. Toch is deze band bij het grote publiek nog niet bekend. Zou Kill Your Own daar verandering in brengen? Aan de muziek zal het niet liggen want dit album is een echte killer. Vanaf de geweldige opener Broken Hands tot en met afsluiter Breathe Again is het genieten. Stevige rock (en soms echt lekker hard getuige Live Fast, Die Ugly) wordt afgewisseld met hemelsmooie powerrock songs. Niets geen emo meer, maar gewoon een heel sterke rockband met een verzameling potentile hits in handen

Khoma "The Second wave" (Roadrunner / CNR entertainment)
Toen ik de cd thuis kreeg nodigde die op basis van het hoesje niet onmiddelijk uit om te luisteren. Toch is dat geheel onterecht, want khoma is een stuk spannender dan de naam en het artwork doen vermoeden. Het blijkt een Zweed samenwerkingsverband te zijn tussen leden van Cult Of Luna, The Perishers en The Deportees. Laat ik het een veel stevigere en ruwere Radiohead noemen. Dan heb je een idee hoe deze band klinkt. Ruw, intens en emotioneel. De songs pakken je naar de strot en laten je niet los. Goed gitaar geluid, uitstekende vocalen en vooral zorgvuldig opgebouwde composities maken Khoma tot een blijvertje in mijn cd speler.

Evergrey "Monday Morning Apocalypse" (SPV)
Daar heb ik ook iedere dag last van en de laatste tijd is het op mijn werk altijd apocalypse. Hoe destructief de titel dan ook mag klinken, de openingstrack maakt me eigenlijk al heel blij. Goeie pakkende rocksong met krachtige vocalen, goeie solo's en een flinke vaart. Unspeakable komt ook uit de verf als een klassieke rocksong. Lekker vette riffs en een uitstekend refrein!! De productie is trouwens goed (en welke rocker had dat verwacht met mensen achter de knoppen die ook Westlife en Britney hebben gedaan). De meeste nummers zijn erg sterk op In Remembrance na. Maar op 12 songs is het een kniesoor die daar op let.

Gerelateerde nieuwsberichten

Deel dit artikel op: