19-02-2007 @ 17:29
THE DOORS The Doors - 40th Anniversary (1967-2007)
The Doors is zonder twijfel één van de meest spraakmakende Amerikaanse bands uit de rockhistorie. 40 jaar na het verschijnen van het legendarische debuutalbum “The Doors” is de legende van deze superieure psychedelische rockband onder aanvoering van de overleden Jim Morrison nog altijd springlevend. Om het 40ste jubileum te vieren verschijnen er twee nieuwe verzamel CD’s én worden alle zes studioalbums met bijzondere bonustracks opnieuw uitgebracht. Zowel de verzamel CD’s als de zes studioalbums bevatten nieuwe mixen, gemaakt onder supervisie van The Doors en Bruce Botnick die tekende voor techniek en productie van de oorspronkelijke legendarisch geworden opnamen. Ook verschijnt er een bijzondere ‘limited edition’ van “The Very Best Of” met 2 CD’s en een bonus dvd met in Europa gemaakte ‘live’ opnamen.
The Doors (Expanded)
Het succes van The Doors begon in de bars en clubs van L.A. Met dit ongelooflijk sterke debuutalbum uit 1967 verovert de band niet alleen de rest van Amerika maar al snel de hele wereld. “Light My Fire” wordt een grote hit en bereikt de eerste plaats in de Amerikaanse top-100.
Strange Days (Expanded)
The Doors hebben geen moeite een vervolg te geven aan hun extatisch ontvangen debuutalbum. Met “Strange Days” evenaren The Doors het niveau en succes van het eerste album dat in hetzelfde jaar is opgenomen. Met hits als “Strange Days” en “When The Music’s Over" is “Strange Days” wederom een onvervalst classic album.
Waiting For The Sun (Expanded)
In 1968 bereikte de populariteit van The Doors haar hoogtepunt, maar tegelijkertijd nam ook de controverse rond de band toe. Live optredens werden geregeld verstoord door rellen met politie, waarin Jim Morrson een hoofdrol vertolkte. Het niveau van dit studio-album heeft het niet beinvloed want met hits als “Hello, I Love You” en “Love Street” en de radioklassieker "Waiting for the sun" leverden The Doors weer een album van formaat af.
The Soft Parade (Expanded)
Op “The Soft Parade” (1969) laten The Doors zich wat meer van een pop-kant zien. Met toegankelijke arrangementen, bijvoorbeeld op titelsong “Touch Me”, weten The Doors een breder publiek te trekken. Langzamerhand wordt het gedrag van Jim Morrison moeilijk te combineren met opnames in de studio, maar dat is op dit album niet te horen. Hun vierde album bevat wederom een aantal klassiekers zoals “Touch Me”, “Wishful Sinful” en “Who Scared You”.
Morrison Hotel (Expanded)
The Doors keren wat meer terug naar hun rock-achtergrond, echter met een zeer positieve inslag. Opgenomen onder zware publieke druk, na de rellen en aanlachten tegen Morrison, openen The Doors op “Morrison Hotel” (1970) met een onvervalste rock anthem: “Roadhouse Blues”. Ander tijdloze nummers zijn “Waiting For The Sun” en “Ship of Fools”.
L.A. Woman (Expanded)
L.A. Woman (1971) blijkt het laatste album te zijn van The Doors en wordt door velen genoemd als het beste album sinds hun debuut vijf jaar eerder. Hun terugkeer naar echte blues en rock is een succesvolle. The Doors verlaten ons met onvervalste klassiekers als “L.A. Woman”, “Love her Madly” en niet te vergeten “Riders On The Storm”.
(Warner music)