ZWARE AANRADERS WEEK 12
19-03-2008 @ 09:04
door Sicco Roukema
The Cavalera Conspiracy “Inflicted”
(Roadrunner/CNR Entertainment)
Wat er al niet uit herwonnen broederliefde kan komen. De ruzie tussen Iggor en Max is bijgelegd en omdat te bezegelen hebben ze een nieuwe formatie opgericht en een album gemaakt. Het resultaat is bijzonder aangenaam. Het is enerzijds wat je zou mogen verwachten, maar toch staat The Cavalera Conspiracy zelfstandig naast Soulfly en Sepultura. De verwachting is natuurlijk dat het een geweldig album is en dat wordt volledig ingelost. Maar Max en Iggor hebben er geen Sepultura 2 of Soulfly van gemaakt. En als het wel met 1 van de twee bands vergeleken moet worden, dan met de Arise periode van Sepultura. Er zitten namelijk veel oude trash metal invloeden in. Hex, Sanctuary en Nevertrust zijn hier voorbeelden van. Naast oude trash, klinkt ook hardcore door. Inflicted is een knalhard, opgefokt album geworden dat van begin tot eind klopt. Laten we hopen dat het geen eenmalig iets is. Van mij mogen ze nog een paar van dit soort albums afleveren in de toekomst.
Skindred “Roots Rock Riot”
(Bieler/Suburban)
Voor Skindred, onder leiding van Benji (Dub War), heeft de tijd stilgestaan. Niemand maakt nog een crossover als deze gasten uit Wales. Dit is zo eind jaren 90 en tegelijkertijd is het onmogelijk deze muzikale achtbaan te weerstaan. 12 Nummers die uitpuilen van de energie en een mix laten horen van metal, rock, reggae en hiphop. Dit is op en top vermaak. De superpakkende zanglijnen van Benji zitten onmiddellijk in je kop geramd en alle, maar dan ook alle riffs zijn absolute voltreffers. Achterhaald of niet, niet cool, het maakt me allemaal geen flikker uit. Deze CD zal nog lang in mijn auto op volle sterkte knallen!!
ILL NINO “Enigma”
(Soulfood / Suburban)
Twee jaar geleden Ill Nino scheidden de wegen van Roadrunner en Ill Nino. Vrij onopgemerkt werd er daarna nog een EP uitgebracht en nu is er dan het 4e album. Op Enigma klinkt de band zeer geïnspireerd en laat ze de latino invloeden veel meer binnen hun nu-metal binnenstromen. Iets wat Labirinto natuurlijk al jaren geleden deed. Het levert niet alleen percussie en Santana achtig gitaarwerk op, maar ook bijvoorbeeld Me Gusta La Soledad en Estoy Perdido, twee volledig in het Spaans gezongen ballades. Een nummer dat de combi van latino en rock perfect weer geeft is De Sangre Hermosa. Maar ook in nummers als Kellogs, Bombs and Cracker-Jacks hoor je de trommeltjes terug. Het tweede deel van het album biedt meer afwisseling dan het eerste, meer traditionele Ill Nino geluid. Neemt niet weg dat ze in dat eerste gedeelte veel harder voor de dag komen dan voorheen. De fans kunnen tevreden zijn.
VVerevvolf Grehv “Zombie Aesthetics”
(Relapse Records)
Vverevvolf Grehv (spreek uit als Wherewolf Crew) is het experimentele project van The Faint’s Dapose. De nadruk ligt op experimenteel, want dit album is een tergende ervaring om te luisteren. Strakke metalriffs worden ondersteund door een op hol geslagen drumcomputer, overstuurde elektronische knip- en plakstukjes en extreme vocalen. Breakcore metal dus, of Atari Teenage Riot maar dan nog veel extremer. Zo innovatief is dit dus helemaal niet (iets wat de bio ons wil doen geloven). Een grote bak teringherrie is het resultaat ontdaan van iedere vorm van melodie of traditionele opbouw. Na het beluisteren van dit soort werkjes vraag ik me altijd af wat er feitelijk mis is met couplet-refrein-couplet-refrein-solo-refrein. Wie plezier beleeft aan bands als Fantomas, zal dit ook kunnen waarderen, ik zal er echter niet meer naar luisteren..
Genghis Tron “Board Up The House”
(Relapse)
Na 3 EP’s en een eerder album, zou je de stijl van dit gezelschap uit Philly nog steeds experimenteel kunnen noemen. Ondanks dat de band zichzelf niet vernieuwd op Board Up The House. Het zonder bas en drums werkende gezelschap legt hier weer een brute mix neer tussen grincore, metal,ambient en prog en ditmaal weten ze dat ook in epische tracks te verpakken (luister maar eens naar de titeltrack). Zanger Mookie Singerman wisselt zijn ijselijke screams af met zuivere vocalen en de band weet alle songs knap in elkaar te draaien. Liefhebbers van zowel Agoraphobic Nosebleeder, Dillinger Escape Plan en NIN moeten dit maar eens luisteren.
Ministry and Co-Conspirators ”Cover Up”
(AFM / Soul Food / Suburban)
Aan het eind van hun carrière weten ze het toch nog te verneuken. Met een reeks klassieke en innovatieve albums achter hun naam zoals Psalm 69 , Filth Pig en recentelijk Rio Grande Blood en The Last Sucker, slaat Al Jourgensen de plank volledig mis met Cover-Up. Ondanks een leuke versie van Radar Love, is dit album met covers van T-Rex, ZZ-Top, Ram Jam, Deep Purple, e.a. alleen leuk voor de heren zelf. Ongetwijfeld hebben ze veel plezier gehad met de opname, maar het voegt niets toe aan hun discografie. En de versies van Lay Lady Lay en What A Wonderful World zijn ronduit rampzalig.
The Butcher Shop “The Butcher Shop”
(Bang records / Sonic Rendezvous)
The Butcher Shop was een gelegenheidsband van o.a. Tex Perkins, Spencer P. Jones (Beasts Of Bourbon) en gasten van The Gun Club. Een EP en een album werden in no time (echt op zijn Australisch) afgeleverd. De heren hadden elkaar leren kennen omdat The Gun Club voor een Australische tour ineens een drummer en gitarist kwijt waren. Spencer en Billy Prommer vielen in. The Butcher Shop nam de EP en album in verschillende samenstellingen op onder de invloed van veel alcohol en scheepsladingen drugs. In 1988 en 1989 kwamen deze releases uit en ze worden nu op 1 CD uitgebracht door Bang Records. Zeer lawaaierige, Australische pub bluesrock, ondergedompeld in ladingen feedback. Hard, lomp en door ervaren dronkaards in elkaar gezet.