ZWARE AANRADERS WEEK 28

09-07-2008 @ 21:31

door Sicco Roukema

Motley Crue “Saints Of Los Angeles”
(eleven seven music)
Oude mannen die terugblikken op hun gloriedagen. Meestal betekent dat weinigs goed, behalve in het geval van Motley Crue. Hun autobiografie “The Dirt” was al het beste boek over rockmuziek wat je kunt bedenken. Hun eerste studioalbum sinds New Tattoo (2000), is tekstueel losjes gebaseerd op dat boek. (luister maar eens naar Down At The Whiskey) Muzikaal is het album helemaal van deze tijd. Dat wil zeggen dat er is gekozen voor een mega vette productie. De band heeft zich verder duidelijk gericht op een album. Geen missers te vinden en de hoogtepunten geleidelijk over het album verdeeld. Het album opent met L.A.M.F. (een ode aan Johnny Thunders?) Face Down In The Dirt beukt er vervolgens keihard in. Het laat de band in topvorm horen met in de hoofdrol Vince Neil. De titeltrack laat nieuwe invloeden horen, terwijl nummers als What’s It Gonna Take It juist weer aan hun hoogtij dagen doet denken. Met een nummer als Welcome To The Machine gaat de band qua hardheid juist helemaal terug naar hun debuut.
Saints Of Los Angeles doet al hun mindere werk verbleken en is het beste wat ze in 20 jaar tijd hebben afgeleverd. The Crue is in topvorm en ik hoop dat ze ook in Europa gaan touren. Voor nu kan ik Saints Of Los Angeles niet uit de cd speler krijgen

Detroit Cobras “The Original Recordings”
(Munster Records / Sonic Rendezvous)
Detroit Cobras....misschien kennen de meesten hen van de soundtrack van Jackass (Cha, Cha Twist). Voor wie ze niet kent, The Detroit Cobras is eigenlijk gewoon een coverband. Niets meer en niets minder. Maar de nummers die ze uitkiezen zullen de meesten niet eens kennen en ze voorzien ze van een behoorlijk ruige garagesound. The Original Recordings betreft een compilatie van de eerste 3 zeer zeldzame 7 inches en nog 9 andere nooit eerder uitgebrachte nummers uit diezelfde periode (1995 – 1997). De geluidskwaliteit is net zo ruk als van de obscure tracks die ze coveren, maar wat zou het? Dit garagerock en dat hoort nu eenmaal kut te klinken. De band laat bewerkingen horen van nummers van Wanda Jackson, Bill Monroe, The Kinks, Lee Rogers, etc. Rauw tot op het bot. De liner-notes in de prachtig uitgevoerde digipack vertellen wat over de covers (anders had ik ze ook niet geweten) en over de band zelf en dat is altijd leuk.

Camper Van Beethoven “Popular Songs of Great Enduring Strength And Beauty”
(Coop/V2)
Wie kent ze nog deze geniale indie band uit de jaren 90 die klassieke culthits afleverde in de vorm van “Keep The Skinheads Boiling” en “The Day Lassie Went To The Moon”. Een band die indie, psychedelica, country, punkrock en folk wist te combineren Een band die wars van trends of-de in die jaren hevig aanwezige hokjesgeest- was. Deze verzamelaar geeft een mooi beeld van hun indrukwekkende discografie maar het zijn niet allemaal de originele opnames. Door geklooi met rechten heeft de bands een aantal nummers op nieuw ingespeeld. Over de jaren ging de band steeds beter spelen, maar verloor gelukkig nooit hun rammelende charme. In het hoesje zie je ook een poster voor een optreden samen met Venom, Exodus en andere metal bands. Kun je nagaan hoe moeilijk grijpbaar deze band was.

The Ting Tings “We Started Nothing”
(Colombia / Sony BMG)
Net als The White Stripes, The Blood Red Shoes, The Kills, zijn de Ting Tings ook een man/vrouw duo. In Engeland stoomden ze resoluut naar de eerste plaats en dat is niet geheel onbegrijpelijk. The Ting Tings zijn namelijk veel minder rock ’n roll dan de andere duo’s en begeven zich meer in het pop / dance / indie gebied. 10 zeer aanstekelijke liedjes die het zomer gevoel behoorlijk prikkelen. We Started Nothing slaat qua titel de spijker op de kop. The Ting Tings is ook eigenlijk niets. Inhoudsloze pop en dat weten ze. Waarschijnlijk klinkt het daarom allemaal zo lekker, ze hebben geen pretenties dan meer te zijn dan vermaak. De houdbaarheidsfactor is daarbij discutabel, maar voor nu is er helemaal niets mis met deze hype van 2008.