19-06-2006 @ 22:56
Strange: Things In Night
Dont judge a book by its cover, luidt de wijze recensieraad, maar in het geval van Stranges Things in Night is het toch verdomd moeilijk om deze CD niet meteen milieubewust te sorteren in de afvalzak waar we de meligste bandnamen en albumtitels van het jaar verzamelen. Een geluk dat we niet geilen op oppervlakkige face value (mijn spiegel weet waarom) en Strange toch de cd-lader wist de halen. Wat we daarop te horen kregen was op zn minst bevreemdend te noemen, want bibbersongs die in ons grillige klankassociatieketens langs Hawkwind, Spacemen 3, Type O Negative, Savage Republic, Interpol, Ride en Joy Division oproepen, hadden we al een tijd niet meer gehoord. Things In Night baadt in een illustere bootlegakoestiek; de Ian Curtis-soundalike-zangpartijen lijken ingeblikt in de koelkamer van een slachthuis en ook instrumentaal bootst de band uit Raleigh, NC de obscure analoge eighties gothicsound na. De lo-fi-nonchalance waarmee de boel op plaat gepleurd werd, de bizarre blazersarrangementen (trompet en sax), de vermakelijke songplots met ellenlange outrokolken en de batterij effectpedalen die constant plankgas tot moes gestampt worden een gemiddeld Zwitsers hooggebergte zou stikjaloers zijn op zoveel echowalmen - maken van Things In Night een intrigerende plaat. Ook een band om live zeker eens mee te maken.
Stefan Flipkens - Soundslike
Amerikaanse act die zijn naam niet gestolen heeft. Strange houdt het bij spookachtige thema's waarbij het chaotische geluidsexpeimenten met blazers, keyboards en electronisch verkregen effecten niet uit de weg gaat. Postrock meets noise zo zou je hun muziek kunnen omschrijven. Al duiken er in hun complexe songs ook wel referenties op aan Bauhaus, The Gun Club, Nick Cave & The Bad Seeds, Joy Division, Spacemen 3 of Swervedriver. De gedreven zang van frontman David Mueller klinkt erg overtuigend maar ook angstaanjagend. Strange peilt naar de donkere gedachten die in ieder van ons huizen en waar we het liefst niet aan herinnerd worden. 'Things In Night' zaait onrust en de sfeer die het album uitstraalt is ronduit beklemmend. Dit lijkt niet echt aangenaam, maar verdwijnt alras bij het luisteren naar schitterende songs als 'Over There', 'Evening Alarm', 'Armistice Day', 'Little Pram 1001 Erotic Nights', 'Plant Life of Ghosts Of Germany'. Het minste wat je kan zeggen is dat het een plaat is die indruk maakt, zelfs tot nadenken stemt en dat is dezer dagen een zeldzaamheid.
Paul van de Gehuchte - Rocktribune