ZWARE AANRADERS WEEK 02

08-01-2007 @ 22:51

door Sicco Roukema

 

My Sleeping Karma "My Sleeping Karma"
(Electrohash / Sonic Rendezvous)
My Sleeping Karma is een Duitse band die zich zelf omschrijft als een paar gasten uit de middle of nowhere die hun ding doen. Dat ding is behoorlijk interessant, want alhoewel dit gezelschap geen zanger heeft, blijven de 6 nummers wel boeien. De mix tussen groovy psychedelica, stoner en andere progrock uit de jaren 70 wordt in ieder nummer voorzichtig opgebouwd met mooie melodielijnen van de gitarist die langzaam naar een climax toewerken. Tel daar de spacey keyboards bij op, die overigens het hele album zeer subtiel aanwezig zijn en een bassist die niet alleen kan grooven, maar ook melodieus heer en meester is en je hebt het boeiende geheel dat My Sleeping Karma is.
www.myspace.com/sleepingkarma

 

 

Wired For Mono "A Calling From Another Station ; Radio Interupt"
(Feedback Boogie Records/ Sonic Rendezvous)
Dit plaatje stamt al uit 2005 maar is recentelijk tot ons gekomen via Sonic Rendezvous. Alles aan deze cd ademt sixties rock uit en dat is ook wat deze band biedt. Ontstaan in de garage ergens in 2003 leverden deze Zweden geheel in traditie eerst wat singles af. A Calling is het debuut en het is een album vol bravoure. Luid, opzwepend en swingend. Invloeden van The Kinks, Radio Birdman, The Charlatans en ach…The Hives. Op het podium schijnt deze band ook een regelrechte sensatie te zijn. Kan ik best geloven, omdat de muziek het live gevoel uitademt met de vintage productie en energieke liedjes.
www.myspace.com/wiredformono

 

 

 

Nikki Corvette and The Stingrays "Back To Detroit"
(DRR / Sonic Rendezvous)
Nikki Corvette is een legende in bubblegumpop. Na een lage afwezigheid (sinds begin jaren 80) is ze nu weer terug. Deze comeback is volkomen legitiem, want Back To Detroit is genieten geblazen. Het moge duidelijk zijn waar bands als The Donnas de mosterd vandaan hebben gehaald.. Nikki klinkt nog exact zoals ze dat in de jaren 80 deed. Niets aan power heeft ze verloren. Het zal niet nodig zijn uit te weiden over de muziek. Dat mag bekend zijn. Ik ben alleen blij dat ze terug is.

 

 

Johnossi "Johnossi"
(V2)
Een tijd geleden ontving ik de 4 track EP van Johnossi. Ik werd toen omver geblazen door Execution Song. Alle 4 nummers zijn gelukkig ook op hun debuut gekomen. Dit Zweedse duo bestaande uit John (gitaar en zang) en Ossie (drums). Verwacht geen fucked-up blues of fuzzy rock 'n roll van deze heren. Het is meer een stevige rockband die behoorlijk uit kan halen, maar hier en daar ook wat subtielere songs heeft die in de sixties geworteld blijken. De 4 track EP gaf het meest ruige van de band weer, het album is veel afwisselender. John heeft een mooie snik in zijn stem en lekker wat reverb over zijn gitaar. In het meeslepende The Lottery excelleert hij met een geweldige gitaarlick. Samen met Execution Song , The Show Tonight, Glory Days To Come en There' A Lot Of Things To Do Before You Die de hoogtepunten van dit debuut (wat inhoudt dat de band zijn beste tracks al op de EP had weggeven). Johnossi zijn eigenlijk twee gasten die lekkere, conventionele nummertjes schrijven. Niks meer en niets minder, maar voor het moment klinkt het lekker.

Cold War Kids "Robbers & Cowards"
(V2)
Cold War Kids is de nieuwe sensatie uit LA. Een intellectuele band met een boodschap en het lijkt er op dat het een Christelijke is. Na bijna iedere week in de Silverlake Lounge in LA te hebben gespeeld heeft deze band een behoorlijke fanbase opgebouwd. Met de hulp van Myspace, The LA Times, NME en Rolling Stone groeide de hype en zo is Cold War Kids dus the next big thing. De eerste EP leek de belofte in te lossen. We Used To Vacation is een briljante song. Door piano gedreven, met opvallende breaks en een zeer sterke tekst is dit een opvallend goed en origineel nummer. Het debuut start met hetzelfde sterke nummer en wordt gevolgd door Hang Me Up To Dry. De stem van Nathan Willet is een mix tussen Jeff Buckley en Jack White. Misschien niet voor iedereen te trekken, maar ik vind het wel een mooi geluid. Toch is Robbers & Cowards niet de sensatie die de Amerikaanse pers je doet geloven. Misschien is het album wat gehaast gemaakt om de hype door te zetten (feitelijk zijn het de eerste twee ep's en twee nieuwe songs). De band heeft een aantal zeer sterke nummers, heeft veel potentieel, maar klinkt op een gegeven moment ook als een herhaling van zichzelf. Dat kan inherent zijn aan zo'n eigen geluid (want dat heeft de band), maar af en toe mag het van mij wel eens exploderen naar wat meer. Het blijft kabbelen. Dat werkt in de al eerder aangegeven nummers en ook in God Make Up Your Mind, maar lang niet in alle songs. Maar de kans dat een briljante plaat er voor deze gasten in gaat zitten, lijkt me aanwezig. Robbers & Cowards is het nog echter nog niet..
www.myspace.com/coldwarkids

Cancer Bats "Birthing The Giant"
(Distort / Pias)
Dit is nu echt zo'n album wat je onmiddellijk van je sokken blaast. Wat een power, wat een goeie songs en wat een energie. Cancer Bats uit Toronto hebben vooral veel getourd en hadden tot op heden een aantal ep's en singles uit. Birthing The Giant is dus hun debuut. Een band die bekend is geraakt door het vele optreden moet die live sound produceren op hun album en dat is gelukt. De 11 genadeloze tracks worden er uit gespuwd of hun laatste uur is geslagen. De brute mix van hardcore, metal en stoner werkt geweldig. Het lijkt of deze cd in 1 take op tape is gepleurd. Alles wat deze band zo geliefd heeft gemaakt hebben ze weten te waarborgen en dat is een hele prestatie. Het is niet de originaliteit, het is de inzet en het vuur wat deze band maakt. Birthing The Giant is derhalve hun droomdebuut dat alle beloftes met gemak in lost.
www.myspace.com/cancerbats