20-01-2009 @ 16:06
Toen James McMurtry als zevenjarig jochie z'n eerste gitaar kreeg had Bob Dylan al een van de boeiendste hoofdstukken van de rock-'n-roll geschreven. Een paar jaar eerder was Dylan elektrisch gegaan. Op dat spoor van Dylan’s "Like A Rolling Stone" zou McMurtry consequent doorgaan toen hij twintig jaar na die eerste gitaar eindelijk zijn eerste album mocht opnemen. McMurtry is een singer-songwriter met een karakteristieke stem, erg nasaal en niet de meest sterke. Op zijn laatste album "Just Us Kids", opgenomen in zijn favoriete verblijfplaats, Austin in Texas, staat hij echter zijn mannetje. Bijgestaan door zijn vaste vakkundige begeleiders Ronnie Johnson (bas), Daren Hess (drums) en een aantal fabuleuze pianosolo’s van oudgediende Ian McLagan, schotelt hij sompige countryrock voor, vrijwel altijd midtempo, dreigend, altijd uitgerekt, naturel en neigend naar roots en blues. Die aan Dylan ontleende stijl is McMurtry inmiddels al negen albums trouw, met als hoogtepunten "It Had To Happen" (1997) en het energieke live-album "Live in Aught-Three" (2004). Op zijn nieuwe plaat staan nu eens geen ingewikkelde arrangementen, maar goed in het gehoor liggende twang met teksten die zich voor de afwisseling eens niet in poëtische of cryptische bochten wringen, maar die ons vertellen waar het op staat - dat is de countryrock die ik graag mag horen. Ook op "Just Us Kids" blijft hij koersvast, dus wederom een instant-klassieker. Muzikale experimentjes zijn niet meer dan variaties op een onverwoestbaar thema. Met het van z'n literaire vader Larry geërfde talent voegt James als gebruikelijk ook het uiteindelijk belangrijkste element van Bob Dylan's werk toe: bijtende teksten, waarin onder titels als "God Bless America" en "Cheney's Toys" genadeloos wordt afgerekend met het hedendaags Amerika. Niets minder dan twaalf prachtige songs staan op deze cd. Ach, het voegt allemaal nauwelijks iets toe aan het oeuvre van McMurtry, maar toch is "Just Us Kids", typisch zo'n plaat die je op ieder willekeurig moment kan draaien. Zoals gewoonte nam McMurtry hier ook zelf de honneurs van producer waar. En, eerlijk is eerlijk, hij heeft zich meer dan behoorlijk van die taak gekweten. Op "Just Us Kids", in de VS uitgebracht op het piepkleine onafhankelijke label Lightning Rod Records, doet hij geen enkele commerciële concessie. In muzikaal opzicht is deze plaat veruit het ruigste wat hij tot nu toe heeft geproduceerd. Zo zit de uitgestrektheid in de song "Hurricane Party", het falen van de regering-Bush bij het bestrijden van de ramp die het gevolg was van de orkaan Katrina, dit nummer bijvoorbeeld als gegoten. Andere uitschieters zijn de rockende openingstrack "Bayou Tortous", met een vinnig rock & roll gitaartje, het jazzy instrumentale "Brief Intermission" en het rootsy "Fire Line Road" met de huilende gitaar van Jon Dee Graham, een song die aan het latere werk van Johhny Cash doet denken. En dan vielen wij tenslotte ook nog voor het eerder vernoemde "God Bless America", met als subtitel "Pat MacDonald Must Die", de sociale bekommerheid van McMurtry, héél straf dus! Sterke plaat trouwens in haar geheel van een grote meneer, die eindelijk z’n juiste draai lijkt te hebben gevonden. "Just Us Kids" is een briljante plaat die geen enkele rootsliefhebber over het hoofd mag zien.
JAMES MCMURTRY "JUST US KIDS"
27 jan: Amsterdam NL, Paradiso
28 jan: Den Haag NL, Paard van Troje
29 jan: Den Bosch NL, W2
30 jan: Diksmuide Belgium, Club 4AD
www.rootstime.be
Website: http://www.jamesmcmurtry.com/
Label: Lightning Rod Records/ Blue Rose Records
Distr: Sonic Rendezvous