29-07-2009 @ 09:59
uit: Veronicastory: Will Wil Wel : Caroline
door Will Luikinga
By Will on July 8th, 2009
Ik woon tegenwoordig veel en regelmatig in Spanje en dat is een paradijs voor radioliefhebbers. Elk dorp, elke stad heeft hier zijn eigen radiostation en als het een beetje meezit een stuk of drie…
Altijd illegaal, maar daar doen ze hier niks aan want waarom zou je. Er zijn om de paar maanden wel wat mannetjes, en heel vaak Nederlanders, die denken, wat Rob Out en zijn maatjes ooit hebben gedaan, kan ik ook. Ze kopen een zender, halen wat muziek van internet, geven het station de naam van hun vrouw of vriendin en twee maanden later is het over …En wat dan?
Kun je altijd nog een teeveezendertje beginnen, want dat gaat hier ook heel makkelijk. Geen hond die er naar kijkt maar Berlosconi is ook ooit zo begonnen en wie niet waagt die wint nooit! Ik zie dat komen en gaan van de amateurs met een glimlach aan en roep, als ze bij me komen om mee te doen met een smile maar nooit voor de bijl, dat ik geen tijd heb. Druk druk druk met niks!
Maar vorige week zat ik in mijn stamkroeg in het dorp en toen ik hoorde dat Radio Caroline hier vanaf september gaat beginnen met uitzendingen. Kijk,dat is andere koek! Want Radio Caroline is, na Radio Veronica, mijn alltime favorite. Dat waren de jongens die aan boord van een krakkemikkige boot door bleven gaan toen wij allang in onze luie landrottenstoel bij de Hilversumse omroepen zaten. De boys die niet of nauwelijks te eten hadden en vanuit de lucht werden gefotografeerd omdat ze dan makkelijker opgepakt konden worden als ze aan land kwamen. Een zendschip waar beton in was gestort omdat de gaten er in vielen en een zendmast die veel te hoog was en bij zwaar weer er voor zorgde dat de boot bijna op zijn kant ging. Avontuur mijnheer!
Maar wel het station waar ik voor het eerst Procol Harum hoorde en al die grote Engelse hits die toen nog door de Nederlandse groepen werden gekopieerd. Radio Caroline. Dat waren voor mij, toen ik bij Veronica werkte, de jongens die wisten hoe het moest. En… ze waren nog harder ook ! En ziet…. Jaren later, toen bij ons in Nederland het hele Veronica gebeuren vakkundig de nek was omgedraaid en ik via wat geklooi bij de AVRO en de TROS toch maar weer piraatje wilde spelen, kwam een Haagse jongeman bij me en vroeg of ik er wat voor voelde om programma’s te maken voor Caroline. De boot lag nog op zijn plek, de zenders werkten en er zaten wat waaghalzen aan boord die er voor zorgden dat er 24 uur werd uitgezonden.
Het was allemaal zwaar illegaal want er stond gevangenisstraf op medewerking met een station dat vanaf de Noordzee uitzond. Ik riep meteen dat ik graag wat wilde doen en twee dagen later werd er op de boerderij waar ik toen woonde een studio gebracht waar ik niks van begreep en waar ik cassette bandje mee moest opnemen met mijn programma’s. Ik miste Adje Bouman, maar uiteindelijk kreeg ik de techniek onder de knie en ik weet nog dat ik van twee antiek pick-ups, zogenaamde snelstarters had gemaakt door middel van een vilten mat en wat wasknijpers…. Ik scheet in mijn broek dat ik ontdekt zou worden.
De studio boven in mijn boerderij had een groot raam dat uit keek op een landweggetje en ik kon de politie, die nooit langs kwam, dus van verre zien aankomen. Als ik de programma’s klaar had, deed ik de cassettebandjes in een trommeltje, verstopte die in een oude schuur en ging fluitend naar bed. Iedere week leverde ik mijn programma’s af bij een motel in de buurt van Den Haag. Hij de bandjes, ik de enveloppe met geld. Niet veel, maar genoeg om van te leven. De bandjes werden met gevaar voor eigen leven met een nauwelijks zeewaardig jacht vanuit Scheveningen naar de Caroline gebracht en Fred Bolland, want dat was de maniak die dit allemaal deed was altijd blij als –ie weer terug was. En opeens was het over.
Ik hoorde op een zondagavond toen ik bij Rob Out langs ging, dat het schip uiteindelijk was gebroken.
Iedereen veilig van boord, maar Caroline bestond niet meer! Mijn laatste bandjes die ik voor Fred had opgenomen, heb ik ergens liggen, maar waar…… Misschien in een trommeltje in een oude schuur ergens in Nijkerk. Volgens de geruchten gaan ze dus hier in september beginnen en ik weet zeker dat ze dan iedereen een poepie laten ruiken. Ik doe niet meer mee, want mijn vrouw zong uit volle borst –Je wordt ouder papa-, van Peter Koelewijn toen ik heel voorzichtig vroeg wat ze er van zou vinden als ik……..
Maar luisteren mag!
Viva El Caroline.
Rij en Spanje voorzichtig, denk aan mij Will
bron: www.veronicastory.nl/will-wil-wel-caroline/