06-10-2010 @ 12:01
Flux, het alter ego van de Groningse zangeres/toetseniste Irene Wiersma, maakt wonderlijke Nederlandstalige popmuziek met surrealistische teksten. Liedjes als dromen, van licht ontregelende signatuur, die je meevoeren naar een dikwijls grimmige, veelal persoonlijke wereld vol controverse.
Is popmuziek kunst? Als je naar Flux luistert vermoed je van wel. Niets elitairs, maar wel iets dat meer is dan gewoon een verzameling liedjes. Tekstuele pareltjes in een ontdekkingstocht door het muzikale landschap van Flux. Liedjes waar vertwijfeling en onrust uit spreekt, maar die ook kracht uitstralen.
Het debuutalbum, Pluimgewichten, verschijnt in oktober via De Coöperatie, een nieuw label waar de artiesten de scepter zwaaien. De Coöperatie (DC) is een onderneming opgericht ter bevordering van onafhankelijke Nederlandse pop-culturele uitingen. DC ondersteunt en stimuleert de exploitatie van bijzondere producties in de ruimste zin des woords. DC is een samenwerkingsverband tussen de artiesten (de makers van bovengenoemde producten). DC is in feite het product. De aangeslotenen worden ook samen (tijdelijk) eigenaar van de rechten van de producties die zij inbrengen.
Op 10-10-10 wordt Pluimgewichten in de bovenzaal van Paradiso, Amsterdam, gepresenteerd.
'Unieke muziek' [3voor12]
'Wonderlijke Nederlandstalige pop uit Groningen' [Dagblad van het Noorden]
'Flux klinkt zo eigen dat het nu al enkel met zichzelf vergeleken kan worden' [Fret]