U2 OVERTREFT ZICHZELF MET HET NIEUWE ALBUM: NO LINE ON THE HORIZON
20-02-2009 @ 15:58
door Sieb Kroeske
Het lukt me niet om geheel objectief een nieuw U2 album te beluisteren. Het is en blijft spannend en spanning, waarom?. Heel simpel, het is iets wat me vanaf het eerste album "Boy" is overkomen, toen (in 1980) vanuit mijn werk als productmanager en verantwoordelijke bij Ariola Nederland (later BMG) voor het label Island records en daarmee dus de ontwikkeling van U2, met alle gevolgen van dien natuurlijk. Toen was het vooral het jeugdig enthousiasme wat me direct raakte en sindsdien niet meer heeft losgelaten. Live was de groep niet te overtreffen, en dankzij hun eigen enorme inzet en keihard werken kwam de doorbraak via Nederland. "I will follow" live werd hun eerste hit.
Door de jaren heen heb ik de band zien groeien ("October" en "War"), volwassen zien worden ("The Unforgettable fire"), uitdagingen zien aangaan ("Achtung baby"), zoekende ("Zooropa" en "Pop"), de draad weer oppakkend ("All that you can leave behind") en opnieuw heftig rakend met "How to dismantle an atomic bomb"), klassiek is voor mij het nummer "A man and a woman".
Ik ben besmet met het U2 virus, die gasten hebben ooit mijn hart geraakt, mijn hart gestolen, ik heb ze in mijn enthousiasme meegesleurd voor heel even, en ze zijn verder hun geweldige eigen weg gegaan, met alle gevolgen van dien: de grootste rock n roll band gedurende al vele jaren.
Het nieuwe 13e studio album "No line on the horizon", vooruit ik doe een poging:
"No line on the horizon": zo hoor ik Bono graag, meeslepend, een sterk begin van het album, en bijna adembenemend.
"Magnificent" is hartverscheurend en voor mij persoonlijk het sterkste nummer op het album. Indien op single uitgebreid een geheide grote hit. Dit blijf je spelen.
"Moment of surrender": strak gitaarwerk, indrukwekkend, sferisch en soms PinkFloyd-achtig, het meest bijzondere nummer op het album.
"Unknown caller": opvallend toetsenwerk, een bijna kerkelijke sfeer, gitaar van the Edge op volle toeren draaiend (wow, wat is die man toch goed)
"I'll go crazy if I don't go": klinkt als een ouderwetse popsong in een U2-jasje met die heerlijke herkenbare U2 gitaarsound, genieten !!!
"Get on your boots": het meest pittige nummer van het album en een gedurfde eerste single.
"Stand up comedy": klinkt als een volgende single, heerlijke funk & rock n roll, en een indrukwekkende baspartij van Adam.
"Fez being born": U2 in Marokko dat is hoorbaar. Genieten, lekker ouderwets U2, zoals ik ze graag hoor.
"White as snow": U2 goes ballad, prachtig nummer.
"Breathe": oeps, sterk nummer, meeslepend.
"Cedars of Lebanon": vooral gesproken teksten van Bono. Gave albumtrack, mooie afsluiter van een indrukwekkend album.
Vanaf eind 2007 heeft de groep aan het nieuwe album gewerkt samen met producers Brian Eno en Daniel Lanois en met hulp ook van Steve Lillywhite.
Het album komt in verschillende versies uit (vinyl, cd- en box), waarvan sommige voorzien zijn van de bij het album gemaakte film Linear van Anton Corbijn.
Het album No Line On The Horizon ligt vanaf 27 februari in de winkel
Studio albums tot nu toe:
* 1980 - Boy
* 1981 - October
* 1983 - War
* 1984 - The Unforgettable Fire
* 1985 - Wide Awake in America
* 1987 - The Joshua Tree
* 1988 - Rattle and Hum
* 1991 - Achtung Baby
* 1993 - Zooropa
* 1997 - Pop
* 2000 - All That You Can't Leave Behind
* 2004 - How to Dismantle an Atomic Bomb
* 2009 - No line on the horizon