ZWARE AANRADERS WEEK 16
16-04-2008 @ 08:28
door Sicco Roukema
Warrel Dane “Praises To The War Machine”
(Century Media / EMI music)
Warrel Dane is de frontman van Nevermore en levert nu onder eigen naam zijn solo debuut af. De rest van de muzikanten bestaat uit Peter Wichers (gitaar), Matt Wicklund (gitaar en bas) en Dirk Verbeuren (drums). Gitarist Peter Wichens heeft het merendeel van de muziek geschreven, maar toch ligt de hoofdrol duidelijk bij Warrel Danes en zijn uitstekende stem.
Muzikaal zou je dit project enigszins met Nevermore kunnen vergelijken (ook melodieuze, donkere metal), maar Warrel leeft hier ook zijn gevoel voor wave en pop uit. Daarom heeft hij ook twee covers op deze plaat staan, Patterns van Paul Simon en Lucreatia My Reflection van The Sisters Of Mercy. Twee meer dan uitstekende uitvoeringen. Vooral de zeer stevige versie van Patterns is bijzonder mooi.
Het beste aan deze plaat is dat alle virtuozen samen in dienst staan van het liedje. Dat levert een verzameling songs op die stevig en melancholisch klinken, zonder al te veel toeters en bellen. Het barst van de hoogtepunten, maar een van de mooiste nummers op deze cd is Brother. Wat een schitterende zanglijn.
Praises To The Warmachine is prachtig en persoonlijk album geworden met zeer veel sfeer.
Audrey Horne “Le Fol”
(Indie Recordings /PH/Bertus)
Dit is nu eens een verrassing. Ik had zelf nog niet eerder van deze band gehoord, maar dit is hun tweede album en ze zijn zeer groot in thuisland Noorwegen. Daarbij is het ook nog eens een hele jonge band. Dat ze groot zijn is meer dan terecht. Sterker nog, het is onterecht dat ze dat ergens anders nog niet zijn. Last Chance For A Serenade opent in Foo Fighters stijl (let even op de prima zanglijnen), maar Jaws en Last Call klinken meer als een zeer stevige Tool. Zanger Tochie heeft dus een buitengewoon goede stem met een zeer groot bereik. De rest van de band kan uitmuntend spelen. Met het nummer is het meer genieten op deze cd. Muren van gitaar, subtiele toetsen, goeie solo’s, intermezzo’s, breaks, maar vooral geweldige nummers. Kortom een band die alles heeft. Stevige gitaarrock met lichte metalinvloeden en progrock. Ik zei het al eerder, terecht groot in eigen land en ik hoop snel groot in de rest van de wereld.
Nasum “Doombringer”
(Relapse / Rough Trade)
Live album van Nasum wat een registratie bevat van een show uit 2004. Vlak hierna werd zanger / gitarist Miezko gedood bij de Tsunami in Thailand. Het lijkt mij dat Doombringer qua titel op deze vreselijke gebeurtenis slaat. Terecht besloot de band na het verliezen van hun vriend en frontman om niet verder te gaan. Voor wie de band niet kent, maar ook zeer zeker voor de fans, is Doombringer enn geweldige cd die de ultra heavy grindcore van dit innovatieve gezelschap perfect weergeeft. Normaal zou je een woordspeling maken naar de Tsunami, maar dat is cru naar deze band toe. Maar hun overdonderende muzikale geweld is spreekwoordelijk net zo vernietigend. Een fraaie erfenis laat deze band dus nog na.....
Dit is het 5e album van het nomaden echtpaar Amber Valentine (gitaar / zang) en Edgar Livengood. Het is verreweg 1 van mijn favoriete Relapse bands. Wat een monstersound creëert dit gezelschap. De verscheidenheid op L’ Autrichienne is onvoorstelbaar. Van heftige grindcore naar liefelijke chansons, van brute rock, naar ranzige punk. Het hele feest duurt maar liefst meer dan 70 minuten en laat je van de ene verrassing overgaan in de ander. Sterkste punt is de absoluut geweldige stem van Amber. Zij kan ontroeren en je adrenaline laten koken. De productie is nagenoeg perfect voor een band als deze. Een soort van lo-fi, maar dan wel zo gedaan dat je tegen een muur aan leunt.
Alles is geweldig aan dit meesterwerkje en wanneer een album opent met een grootse song als Blackpowder verdient alleen maar lof! Ik kan niet wachten om ze live te zien.
Rash Romeo “Gave Me The Clap”
(Trustkill / SPV / CNR ent)
Nieuwe punkpop helden voor de MTV bakvisjes. Pakkende, oppervlakkige liedjes met kop en staar. Niet origineel, vele gingen hen voor en beter dan Blink 182 zijn ze nu nog niet. Maar dat mag de pret niet drukken. Het is zomer muziek, niets meer, niets minder. Een slijm ballade maakt het helemaal af...Ik denk dat Trustkill een geldmaker in handen heeft...